ادب خانه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَدب/خانه/

اسم مرکب

ادب‌خانه (منسوخ)‎

1. محل تعلیم و آموزش؛ مکتب؛ مدرسه.

   به نوباوگان ادب‌خانهٔ ایران درس مقامات معنوی بدهد. «جمال‌زاده»

2. دستشویی.

استعاره

1. هاممه نوخهَ توکن نِه، فقط قالدِ ادب‌خانهَ نوخهَ سه: تمام ناودان‌ها تمام شد فقط ماند ناودان مکتب‌خانه.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن