ادغام

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِدغام/

اسم مصدر

ادغام

1. درآمیختن دو یا چند چیز درهم؛ یکی کردن.
2. (زبان‌شناسی): دو حرف همجنس یا قریب مخرج کنار هم را یکی کردن و مشدد خواندن، چنانکه شب‌پره را شپّره خواندن.
3. (زمین‌شناسی): به هم پیوستن دو خشکی در جایگاهی اقیانوسی و دور از حاشیۀ قاره‌ای.

واژه‌های مشتق شده

• ادغام شده، ادغام شدن، ادغام کردن

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین

«ادغام 1» هم‌ارزِ «contraction 1»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر پنجم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴ 

«ادغام 2» هم‌ارزِ «amalgamation 1»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۳۴-۷