اذالت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِذالت/

اسم مصدر

اذالت (ادبی)‎

1. در عروض (شعر)، آوردن زحاف مُذال. مذال.
2. فروهشتن دامان، دراز کردن دامن. اذالة.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین