پرش به محتوا

اذان‌گو

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/اَذان/گو/

صفت

اذان‌گو

آنکه با صدای بلند اذان میگوید؛ مؤذن.
سحرخوان‌ها و اذان‌گوها و ... صدای خروس و ... ساعت و نمودار اوقات روز و شبشان بود. «جعفر شهری»

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=اذان‌گو&oldid=887497»