ارا
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /اِرا/
قید
[ویرایش]
ارا (گفتگو) (طنز) (غیرمؤدبانه)
- در جواب پرسش از علت یا لفظ «چرا»، هنگامیکه مخاطب نمی‌خواهد جواب روشنی به سؤال بدهد، گفته می‌شود.
- پس چرا آمدیم اینجا؟ - برای اِرا. «چوبک تنگسیر»
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن