ارادتمند
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /اِرادت/مَند/
صفت
[ویرایش]
ارادتمند
- دارای دوستی و صمیمیت زیاد و پایدار. آنکه ارادت میورزد. مخل.
- (مؤدبانه): لقبی که گوینده یا نویسنده هنگام صحبت کردن از خود برای ابراز تواضع و فروتنی به خود می‌دهد.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین