ارباب

فارسی

ریشه لغت

• سانسکریت

آوایش

• /اَرباب/

اسم

ارباب (قدیم)‎

1. خان، فئودال. صاحب و مالک منطقه‌ای.
2. آقا، رئیس، بزرگ.‌دارا، مالک، صاحب مِلک. خداوندگار. جمع رب.
3. عنوانی معمولا برای بزرگان زرتشتی. ارباب کیخسرو، ارباب جمشید.

کهن‌واژه

1. ارباب ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اَر - باب قابل تجزیه باشد؛ و به معنی همسر ایده‌ال، گزینه مناسب همسری و مانند بوده است.

واژه‌های مشتق شده

• اربابی، ارباب رعیتی، ارباب رجوع، ارباب انواع

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس