ارتداع

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِرتِداع/

اسم مصدر

ارتداع (قدیم)‎

1. بازایستادن و خودداری کردن از کاری.

   چنان خواند خطبه را که از استماع آن، منتسکان را انتفاع باشد و متهتکان را ارتداع. «وطواط»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن