ارته

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی
جستجو در ویکی‌پدیا ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ ارته دارد

آوایش[ویرایش]

  • [ارتهَ]

اسم خاص[ویرایش]

ارته

  1. (اصطلاح مذهبی): راستی؛ یکی از سه صفات مهم دینی و اخلاقی در اوستا، نیروی سحرآسای ایمان، آرتا.
    این نام و تعدادی دیگر در تمدن کهن میتانی و سوریه و فلسطین دیده می‌شود.

آذری[ویرایش]

اَرتع

  1. به مفهوم صبح، سپیده‌دم و سحر در گویش بهاری.
    سحر ارتع دورین گِدَگ چئولهَ
    فراد صبح بلند شوید بریم صحرا.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]