پرش به محتوا

ارتیاش

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اِرتِیاش/

اسم مصدر

[ویرایش]

ارتیاش (قدیم)

  1. خوب شدنِ احوال کسی، نیکو حال شدن. بهبود.
    در انتعاش و ارتیاش حال تو، تقصیر روا ندارد. «وراوینی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین