ارصاد
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اِرصاد/
اسم مصدر
[ویرایش]
ارصاد
- در کمین چیزی نشستن. چشم داشتن. رصد بستن. مراقب بودن. جمع رصد.
- (ادبی): در بدیع، رعایت کردن تناسب در کلام بطوریکه خواننده بتواند پایان کلام را حدس بزند. تسهیم.
- شبی چون شبه روی شسته به قیر/ نه بهرام پیدا نه کیوان و تیر. «فردوسی»
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین