ارض موعود

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /اَرض/موعود/

اسم مرکب

عرض‌موعود (مجاز)‎

1. سرزمین کنعان، فلسطین.

   زان گو به گناه قوم نادان/ در حسرت روی ارض موعود/ بر بادیه جان سپرده یاد آر. «دهخدا»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/