ارغون
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- گیرش‌شده از بهاری: ارقون
آوایش
[ویرایش]- /اَرغون/
اسم
[ویرایش]
ارغون (قدیم)
- نوعی اسب سفید تندرو، اسب تند و تیز. نک ارغنون.
- تو را چه ناله کوس و چه ناله ارغن/ به روز جنگ چو باشی نشسته بر ارغون. «قطران تبریزی»
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین