ازبک
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- مغولی
آوایش
[ویرایش]- /اُزبک/
اسم
[ویرایش]
ازبک
- طایفهای از مغولان. برگرفته از نام ازبکخان، از بازماندگان چنگیز مغول. اوزبک
- (گفتگو): زشت و بدقیافه و معمولاً بد خُلق و از خود راضی.[۱]
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ لغتنامه دهخدا/ فرهنگ فارسی عمید
پانویس
[ویرایش]- ↑
وام گرفته شده از فارسی کلاسیک ازبک (ازبک، «ازبک»)، که به نوبه خود احتمالاً از یک زبان ترکی بوده است.* “ازبک”, in (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
- Qureshi, Bashir Ahmad (1971), “ازبک”, in , Lahore: Kitabistan Pub. Co.
- Platts, John Thompson (1884), “ازبک”, in , London: W. H. Allen & Co., →ISBN, →OCLC
- “ازبک”, in (in English), Noida, India: RekhtaFoundation, 2023f