استثنایی
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- (فارسی/عربی)
آوایش
[ویرایش]- /اِستثنایی/
صفت نسبی
[ویرایش]
استثنایی
- منسوب به استثنا. استثنا شده.
- کسی که هوش زیادی دارد، بیمانند، بیهمتا.
- کودن، کم ذهن. کودکان استثنایی.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین