استضائه

(اِ تِ ئِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی#استضائة

مصدر لازم

1. توانایی، قدرت داشتن.
2. روشن شدن.

(اِم

صفت

1. روشنی جویی.

منابع

• فرهنگ لغت معین