استطراد

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِستِطْراد/

اسم مصدر

استطراد

1. به اقتضای موقع، مطابی گفتن.
2. از پیش دشمن گریحتن و فریفتن او.
3. (ادبی)‎: دور شدن شاعر از موضوع اصلیِ مورد بحث در شعر و سپس دنبال کردن آن. از مطلب دور افتاده.

واژه‌های مشتق شده

• استطراداً، استطراداللباب

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین