استقبال
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
اسم[ویرایش]
استقبال
- پیشباز، پیشواز.
- برای خوشآمدگویی به مهمان یا مسافر، تا مسافتی در مسیر آمدن او پیش رفتن.
- (ادبی): سرودن شعری بهشیوه و با وزن و قافیه شعر شاعری دیگر.
- (ادبی): در دستورزبان، مستقبل، آینده.
- (نجوم): مقابله.
مصدر متعدی[ویرایش]
- به پیشواز کسی رفتن.
صفت[ویرایش]
- پیشواز، پذیره.
- آینده.
- روبروی هم قرار گرفتن دو ستاره.
- اینکه شاعری شعر در وزن و قافیة شعر شاعرِ دیگری بگوید.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8