استنجاء

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. رهایی یافتن.
2. شستن جای پلید و نجس را که بول و غایط در آن بوده‌است و سنگ و کلوخ بدان جا مالیدن.

منابع

• فرهنگ لغت معین