استواء

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. برابر شدن، مانند یکدیگر شدن.

(اِم

صفت

1. قرار گرفتن، استقرار.

اسم

1. در جغرافیا دایره‌ای فرضی که مانند کمربندی زمین را به دو نیمکرة شمالی و جنوبی تقسیم می‌کند.

منابع

• فرهنگ لغت معین