استوای آسمان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

حوزه: [نجوم]

  1. دایره‏ای عظیمه بر کرۀ آسمان که مرز دو نیمکرۀ شمالی و جنوبی آسمان را نشان می‏دهد و تصویر استوای زمین بر روی کرۀ آسمان است

متـ . معدل‏النهار.

منابع[ویرایش]

«استوای آسمان» هم‌ارزِ «celestial equator»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰