اسکره
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- گیرش‌شده از بهاری: اِسکره
آوایش
[ویرایش]- /اُسکُره/
اسم
[ویرایش]
اسکره (قدیم)
- کاسه سفالین، ظرف سفالی آبخوری، کاسه گلین، مسکره، هسکره و سکوره نیز گویند.
- بشقاب کوچک سفالین. نعلبکی.[۱]
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین
پانویس
[ویرایش]- ↑ احتمالاً از فارسی میانه ə)skarrag, *(ə)skurrag)*، نهایتاً از فارسی باستان. مقایسه شود با اوستایی skarənayå به معنی «مدور، گرد».