اعتاب

فارسی

ریشه لغت

• گیرش‌شده از بهاری: اعتاپ

آوایش

• /اَعتاب/

اسم

اعتاب (قدیم)‎

1. مکان‌های مقدسی که زیاتگاه مردم است ← آستانه، درگاه عتبات. جمعِ عتبه.

   کتیبه نویسی‌های سردرِ اعتاب و امامزاده‌ها.

---

ترجمه
انگلیسی: pilgrimage

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین