اعتدالی

فارسی

ریشه لغت

• (فارسی/عربی)

آوایش

• /اِعتدالی/

صفت نسبی

اعتدالی

1. منسوب به اعتدال.
2. دارای حالت میانه، معتدل.
3. (منسوخ)‎: در دوره مشروطیت، عضو حزب اعتدالیون.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن