اقتحام

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. بدون اندیشه دست به کاری زدن.
2. خود را در سختی انداختن.

جمع

1. اقتحامات.

منابع

• فرهنگ لغت معین