اقتداء

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. پیروی کردن.
2. نماز گزاردن پشت سر امام جماعت.

(اِم

صفت

1. پیروی.

منابع

• فرهنگ لغت معین