التواء

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. پیچ خوردن، پیچیده شدن.

(اِم

صفت

1. پیچیدگی، پیچش، خمیدگی.

منابع

• فرهنگ لغت معین