الدنگ

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَلدَنگ/

صفت

الدنگ (گفتگو)‎

1. کم عقل و بی‌ارزش و بی‌عار، ولگرد، بی‌غیرت. بیکاره، مفتخوار.

   بایستی جواب چندین نفر مرد الدنگ و ناشناس را بدهم. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین