امامت
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اِمامَت/
اسم مصدر
[ویرایش]
امامت (ادیان)
- پیشوایی و رهبری اعتقادی و مذهبی جامعه اسلامی. پیشوایی کردن، پیش‌نمازی کردن.
- یکی از دو اصل خاص اعتقادی مذهب تشیع، یعنی اعتقاد داشتن به جانشینی بلافصل علی‌بن‌ابیطالب و یازده فرزند او پس از پیغمبر.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین