امرود

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَمرود/

اسم

امرود

1. (گیاهی): گلابی. امروت.

   از فارسی میانه (ضبط شده به صورت‌های آمبرود، اورمود)، از ایرانی باستان امراوات. مقایسه شود با عَمرَوات به معنی «بِه» فارسی ماوراالنهری.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگليسی:pear
• shinleaf
• pear
• fusee

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین