امرود

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /اَمرود/

اسم[ویرایش]

امرود

  1. (گیاهی): گلابی. امروت.
    از فارسی میانه (ضبط شده به صورت‌های آمبرود، اورمود)، از ایرانی باستان امراوات. مقایسه شود با عَمرَوات به معنی «بِه» فارسی ماوراالنهری.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین