اَ
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- [اَ]
حرف
[ویرایش]
اَ
- (حرف‌ندا): نشانه ندا است.
- (گفتگو): برای بیان تعجب و مانند آن به‌کار می‌رود و معمولا به صورت کشیده ادا می‌شود.
- اَ، این همه آدم از کجا آمده‌اند.
- (گفتگو): در مقام تعجب یا اعتراض و مانند آن می‌آید و معمولا به صورت کشیده ادا می‌شود.
- اِ! عجب! پس این‌طور شده‌بود. اِ، مگر به تو نگفته‌بودم!
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8