اَ
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [اَ]
حرف[ویرایش]
اَ
- (حرف‌ندا): نشانه ندا است.
- (گفتگو): برای بیان تعجب و مانند آن به‌کار می‌رود و معمولا به صورت کشیده ادا می‌شود.
- اَ، این همه آدم از کجا آمده‌اند.
- (گفتگو): در مقام تعجب یا اعتراض و مانند آن می‌آید و معمولا به صورت کشیده ادا می‌شود.
- اِ! عجب! پس این‌طور شده‌بود. اِ، مگر به تو نگفته‌بودم!
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8