پرش به محتوا

اَرِختَه

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَرِختِه/

اسم

[ویرایش]

ارخته (قدیم)

  1. رخت‌ها و لباس‌ها. مطلقِ رخت، لباس.
    سپاه ظفرپناه ... از ضبط مجموع اسباب و ارختهٔ او بپرداختند. «شرف‌الدین یزدی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ لغت‌نامه دهخدا