ایدونک

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /ایدونک/

اسم خاص

ایدونکِ

1. منسوب به ایدون؛ چنین‌که توصیف شده.

   گر ایدونکِ زیشان یکی نامور.....ز لشکر برآرد به پیکار سر (شاهنامه)