باحال

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /با/حال/

صفت مرکب[ویرایش]

باحال

  1. (گفتگو): خوشایند، دلپذیر، جالب توجه.
  2. دارای شخصیت محبوب، دوست داشتنی و معمولا شوخ‌طبع، سرزنده، دلچسب، شاداب، و با نشاط.
  3. با معرفت، با مرام.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن