بال

از ویکی‌واژه
اسطوره‌ مؤنث ایرانی با بال

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی
جستجو در ویکی‌پدیا ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ بال دارد

آوایش[ویرایش]

  • /بال/

اسم[ویرایش]

بال

  1. اندام پرواز در پرندگان، حشرات و خفاش.
    بال مهمترین گزینه استعاری برای بشر قدیم بوده اما با این حال هنوز مفهوم دقیق آن نامکشوف است.
  2. خاطر، دل، جان، فراق بال.
  3. از فارسی میانه b’lk’ (بالاگ، «بال») به ارث رسیده از سانسکریت बाल (bāla) به ارث 𑀯𑀸𑀮 (والا), از سانسکریت वाल (والا)

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • سانسکریت

اسم[ویرایش]

  1. عسل.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ کوچک زبان پهلوی
  • فرهنگ واژه های اوستا
  • فرهنگِ سَنسکریت