بخت‌آفرید
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- بَ
- بُ اِخ
اسم
[ویرایش]- نام پسر ایرانی
- نام دختر ایرانی
- لغت نامه دهخدا : بخت آفرید،{بُ}(اِخ) یکی از مفسرین اوستا در عهد ساسانیان.
صفت
[ویرایش]- خوشبخت آفریده شده.
- آفریده بخت و اقبال.
اسم خاص
[ویرایش]- بخت آفرید نام یکی از موبدان (موبد در آئین زرتشت به فرد روحانی اطلاق می‌شود) دربار خسرو انوشیروان(پسر سوم قباد یکم شاهنشاه ساسانی) بود.
از نوشته‌های به جا مانده از او می‌توان بزرگ میترای بُختگان (اندرزنامه بخت آفرید و بزرگمهر و خسرو انوشیروان) را نام برد. بخت آفرید جزء گروهی از مباحثان و موبدان کار آزموده زرتشتی بود که در مناظرات با مزدکیان پیروز شدند و موجب از بین رفتن فرقه مزدکیان و محکم شدن بنیان پادشاهی خسرو انوشیروان دادگر و رسمی شدن دین زرتشتی در ایران شدند.
منابع
[ویرایش]- ابراهیم پورداوود، خرده اوستا، صفحهٔ ۲۷
- علی‌اکبر دهخدا، لغت نامه دهخدا
- محمدتقی بهار، سبک‌شناسی (کتاب)، جلد 1، صفحهٔ 54 و 114
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ بخت‌آفرید دارد |
