پرش به محتوا

بخشش

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • پهلوی

آوایش

[ویرایش]
  • /بَخشِش/

اسم

[ویرایش]

بخشش

  1. تقدیر، سرنوشت.

صفت

[ویرایش]

بخشش

  1. داد، دهش. انعام.
    چو‌ من رفتم ز گیتی به دیگر سرای/ به بخشش روان مرا شاد دار.‌ «فردوسی»


ترجمه

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه