بخشش
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /بَخشِش/
اسم
[ویرایش]
بخشش
- تقدیر، سرنوشت.
صفت
[ویرایش]بخشش
- داد، دهش. انعام.
- چو من رفتم ز گیتی به دیگر سرای/ به بخشش روان مرا شاد دار. «فردوسی»
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ شاهنامه