بد

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /بَد/

صفت

بَد

1. زشت، ناپسند. مقابل خوب.

   چه گفتند دانندکان خِرد/ که هر کس که بد کرد کیفر بَرَد «فردوسی»

پسوند

بُد

1. مهتر، سرور، بزرگ.
2. دارنده، صاحب، خداوند مانند: سپهبد.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی:foul,bad
• ایتالیایی: male
• brutto
• انگلیسی: unfavorable
• shockinjg
• rum
• junky
• ill
• evil
• dreadful
• bad
• amiss
• wicked
• wanion
• vituperate
• villainous
• unsavory
• ugly
• terrible
• swearword
• sulky
• stuffy
• stink
• squalid
• scurrilous
• scurrility
• scurrile
• scribbler
• scribble
• scrawl
• roguery
• reprobate
• rake
• raffish

• rabid
• proscribe
• portent
• petulancy
• petulance
• pettish
• pessimism
• moody
• misuse
• misreckon
• misread
• mislike
• misknow
• mishap
• misfeed
• miscreate
• misconduct
• misconceive
• mischance
• misapprehend
• mephitis
• meanly
• malodorous
• malodor
• malicious
• mala fide
• lowborn
• loathe
• licentious
• irreligious
• irreligion
• irk
• insociable
• infamy

• infamous
• indigestion
• indigestible
• impious
• impiety
• impatient
• immorality
• immoral
• ill wisher
• ill use
• ill treatment
• ill tempered
• ill starred
• ill sorted
• ill mannered
• ill favored
• ignominy
• ignoble
• hard mouthed
• grumpy
• grouchy
• grouch
• gray
• gossip
• gash
• gamy
• gamey
• funk
• fetor
• evil eye
• elephantine
• doom
• doggerel
• discountenance
• disaster

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه

زبان دیگر

ریشه لغت

• فارسی

اسم

1. چاره، گریز.

صفت

1. زشت، ناپسند.