برج دلو

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /بُرج/دَلْو/

اسم مرکب

برج‌دلو (نجوم)‎

1. صورت یازدهم از صورت‌های فلکی منطقة البروج، واقع در نیم‌کره جنوبی آسمان، که بشکل «مرد آبکش» تجسم شده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن