بسم الله

(بِ مِ لْ لا)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(جملة اسمی. فعل امر.)

1. به نام خداوند، به نام خدا (جمله‌ای که فارسی زبانان هنگام شروع کاری یا قدم نهادن در جایی گویند)

(عا.)

1. بفرما میل کن، بخور.
2. نوعی تعارف برای این که کسی پیشقدم شود: بفرمایید، پیش افتید.
3. در موقع تعجب از چیزی و مخصوصاً شنیدن سخنی شگفت آور گویند و بیشتر افادة انکار و ناباوری کند.
4. چشم بد دور، ماشاءالله. ؛از بای ~ تا تای تَمَُت از اول تا آخر. ؛اول ~کنایه از: اول وقت، آغاز کار.

منابع

• فرهنگ لغت معین