بش

فارسی

(بَ)

اسم

1. هر بندی به ویژه بندی که از آهن، برنج و یا نقره که برای قفل کردن صندوق درست کنند.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(بِ)

1. از اتباع خوش، خوش و بش.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(بُ)

1. پش. فش. بشک: موی گردن اسب، یال.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

صفت

1. گشاده روی، تازه روی، خوش منش.

منابع

• فرهنگ لغت معین