بقعه

(بُ عِ)

عربی

1. بقعة

اسم

1. قطعه‌ای از زمین.
2. بنا، زیارتگاه.
3. مزار ائمه و بزرگان دین.
4. جای، مقام.

جمع

1. بقاع، بُقَ

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. اتاقکی که بر روی گور اولیا و قدیسان می‌سازند.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

monument