بلا

از ویکی‌واژه

(بَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  1. بلاء

اسم[ویرایش]

  1. آزمایش.
  2. سختی، گرفتا

ریشه[ویرایش]

  1. مصیبت، آفت.
  2. بدبختی ای که بدون انتظار و بی سبب بر سر کسی وارد آید.
  3. ظلم، ستم. ؛ ~ بر سر کسی آوردن کسی را گرفتار زحمت کردن.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(بِ)

ریشه‌شناسی[ویرایش]

پیشوند[ویرایش]

  1. بی، بدون: این کلمه بر سر اسماء و مصادر عربی درآید مانند: بلاتردید، بلاتشبیه.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
terror