بلاگردان

(بَ. گَ)

عربی

صفت فاعلی

1. دفع کنندة ب

فارسی

ریشه‌شناسی

• لاتین

1. حافظ.
2. چیزی که بلا را از آدمی دور گرداند، صدقه، قربانی.

منابع

• فرهنگ لغت معین