بلق

(بَ لَ یا لْ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. پیسه گردیدن، سپید دست و پا شدن تا ران.

(اِم

صفت

1. پیسگی، سیه سپیدی، ابلقی.

منابع

• فرهنگ لغت معین