بلند
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /بُلَند/
صفت
[ویرایش]
- دارای ارتفاع زیادتر سطح، دارای کشیدگی زیاد، دارای فاصله زیاد از زمین، دارای دامنه زیاد.
- دراز، کشیده.
- دارای ارزش، یا اهمیت یا اعتبار معنوی.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین