بلوه

فارسی

(بَ وَ یا وِ)

ریشه‌شناسی

از طبری گرگانی، از نیا-هندواروپایی -werb* «پیچیدن».

اسم

1. عشقه، پاپیتال، سن، گیاهی که به درخت پیچد.

منابع

• فرهنگ لغت دهخدا