بندال

فارسی

ریشه‌شناسی

بند + -ال

اسم

بندال (جمع بندال‌ها) [بَنْدالْ]

1. (علوم جَوّ) انسداد پیشروی معمول چرخندها و واچرخندهای مهاجر از غرب به شرق در بزرگ‌مقیاس.

منابع

«بندال» هم‌ارزِ «blocking 4, blocking action»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر پنجم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴