بهت

از ویکی‌واژه

(بُ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. کذب، دروغ.
  2. افترا.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(بَ یا بُ)

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مصدر لازم[ویرایش]

  1. سرگشته ماندن، خیره شدن.
  2. عاجز شدن، درمانده گشتن.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
stupor