بهدین

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• /بِه/دِین/

اسم مرکب

بهدین

1. (ادیان)دین خوب، آیین نیک.
2. دین زردشتی یا زرتشتی، مزدیسنایی.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• تاریخ ماد:(ص۳۵۷) ISBN 964-445-106-6